προσκνυζώμαι

-άομαι, Α

1. (για σκύλο) σκιρτώ μπροστά σε κάποιον κουνώντας την ουρά και γαυγίζοντας σιγανά

2. μτφ. (για άνθρωπο) κολακεύω («πολλὰ τοῑς ποσὶ τῆς Ἀρσάκης προσκνυζομένη, καὶ παντοίαις κολακείαις ἐξειπεῑν τὸ πάθος ἐπαγομένη», Ηλιόδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < προσ-* + κνυζῶμαι (για σκύλο) «ουρλιάζω»].